Αποτυχία εξεύρεσης λύσης με τα Σκόπια εκθέτει τη χώρα σε συνθήκες «περικύκλωσης» εξ ανατολών

ΕΠΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ FYROM:

1. Ο διαρκής ιστορικός αντίπαλος αλλά και άμεσος κίνδυνος για τον Ελληνισμό βρίσκεται στην Ανατολή. Ο κίνδυνος αυτός τις προσεχείς δεκαετίες θα είναι ακόμη σοβαρότερος, λόγω των δημογραφικών και οικονομικών εξελίξεων και πιθανότατα θα εξελιχθεί σε ευθεία απειλή κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας στην Κύπρο, το Αιγαίο και κυρίως στη Θράκη.

2. Η απειλή αυτή επιβάλλει την πάση θυσία αποτροπή συνθηκών στρατηγικής περικύκλωσης που θα επέλθει αν επιτρέψουμε να συνδεθεί ο τουρκικός σχεδιασμός με την εθνική στρατηγική των βορείων γειτόνων μας και ειδικά με τον σλαβικό όγκο. Το εθνικό συμφέρον επιβάλλει στα βόρεια σύνορα μας να υπάρχουν σταθερά, μικρά κράτη, ουδέτερα αν όχι φιλικά – και πάντως όχι εχθρικά.

3. Η δεύτερη και όχι λιγότερο σοβαρή απειλή για την εθνική μας ασφάλεια και ταυτότητα, αυτή της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, τις επόμενες δεκαετίες θα λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Η ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα επιτρέψει να ανοίξει η πολύτιμη οδός αυτής της μετανάστευσης προς την Ευρώπη (όπως επιθυμούν άλλωστε και οι μετακινούμενοι πληθυσμοί) και θα ανακουφίσει την Ελλάδα από πιέσεις μη διαχειρίσιμες.

4. Η εξομάλυνση των σχέσεων με την FYROM πρέπει να μην είναι παθητική (για να «κλείσουμε» ένα ζήτημα) αλλά να συνδυαστεί με στενές οικονομικές σχέσεις που θα φτάνουν ως την στρατιωτική εκ μέρους της Ελλάδας εγγύηση των συνόρων της FYROM ώστε να αποτραπεί μελλοντική αποσταθεροποίησή της από κινήσεις του αλβανικού ή του βουλγαρικού εθνικισμού.

5. Η συνεργασία με την FYROM θα ανοίξει ένα ζωτικό οικονομικό χώρο για την ελληνική ανάπτυξη, θα ζωντανέψει ένα πολιτισμικό χώρο που έχει ιστορικά παλαιότατους δεσμούς με τον Ελληνισμό (αναφέρω ενδεικτικά: Μοναστήρι, Κρούσοβο, Στρώμνιτσα, Πρίλαπος), θα συνδέσει σ’ ένα κάθετο άξονα Αθήνα- Σκόπια- Βελιγράδι και θα συμβάλει στην ενίσχυση ενός βαλκανικού πόλου που θα αλλάξει προς όφελός μας τις πολιτικές ισορροπίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

6. Η εξεύρεση ενός αμοιβαίως αποδεκτού ονόματος της FYROM –πέραν του συναισθηματικού υπερεθνικισμού που αγνοεί τα γεωπολιτικά δεδομένα ζητώντας να μην υπάρχει καμία χρήση του όρου Μακεδονία αλλά και πέραν του αφελληνισμένου ρεαλισμού που αγνοεί εθνικά και ιστορικά δεδομένα και αποδέχεται ονόματα όπως «Δημοκρατία της Μακεδονίας»– είναι ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων, όλων των συλλογικών φορέων, όλων των πολιτών.

7. Η αποτυχία εξεύρεσης λύσης ενώ εκθέτει την χώρα στους κινδύνους που πιο πάνω αναφέρθηκαν, δεν προσφέρει καμία προοπτική αφού ούτε τη διεθνή χρήση του όρου Μακεδονία αποτρέπει ούτε τα εθνικά συμφέροντα υπηρετεί αφού ακόμη και πιθανή διάλυση της FYROM θα οδηγούσε σε επέκταση της Αλβανίας και της Βουλγαρίας. Υπηρετεί όμως την επιδίωξη –στο όνομα της Μακεδονίας άλλη μια φορά– να στηθούν σε βάρος του εθνικού συμφέροντος καριέρες δημοκόπων και να χαρούμε άλλη μια ψυχική υπεραναπλήρωση της παρακμής μας. Σε αυτά τα δυο άλλωστε πάντα τα καταφέρναμε.

Κώστας Χατζηαντωνίου

http://www.tribune.gr/blog/news/article/425797/apotychia-exevresis-lysis-ta-skopia-ektheti-ti-chora-se-synthikes-perikyklosis-ex-anatolon.html

 

2018: Ο ευρωπανικός, ο «Δούρειος Ίππος» Σόιμπλε και ο επικείμενος βιασμός της Ε.Ε.

Μάκης Ανδρονόπουλος

Το πολιτικό ευρωπαϊκό έτος 2018 ξεκινάει με τις προεδρικές εκλογές της Τσεχίας (11-12 Ιανουαρίου, συνεχίζεται με τις κυπριακές και τις φινλανδικές στο τέλος του μηνός, τις γενικές ιταλικές εκλογές αρχές Μαρτίου και συνεχίζεται με τις ουγγρικές, τις σουηδικές τον Σεπτέμβριο και τρεις ακόμη μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Τον Μάρτιο έχουμε και προεδρικές εκλογές στη Ρωσία. Θα είναι μια χρονιά πολιτικών εντάσεων όπου οι ευρωπαϊκές αξίες θα δοκιμαστούν όχι μόνο από την δρομολογημένη αναδιάρθρωση της ευρωζώνης, αλλά από την καχεκτική ανάπτυξη, το Μεταναστευτικό και τις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Ακολουθούν τρία κείμενα για το ευρωπαϊκό 2018.

Η Ευρώπη στον αέρα, η Ελλάδα στα κάγκελα

Με πολλές πολιτικές εκκρεμότητες που εγκυμονούν επικίνδυνες αβεβαιότητες εισβάλει στην Ευρώπη το 2018.
Mε τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία να παραμένει κεντρικό ζητούμενο, τις εκλογές τον Μάρτιο στην Ιταλία να προκαλούν ρίγη, ενώ και οι εκλογές στην Κύπρο δεν αφήνουν κανένα αδιάφορο, δεδομένης της έντασης στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.
Η Ευρώπη, μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού στην Αυστρία του δεξιού Λαϊκού Κόμματος και του ακροδεξιού Κόμματος των Ελευθέρων υπό τον Σεμπάστιαν Κουρτς, παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Μέρκελ και Σούλτς για τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία.
Σημειώνεται ότι ο πρόεδρος των Βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) Χορστ Ζεεχόφερ, θέτει ως προαπαιτούμενο τον περιορισμό των μεταναστών.
Η συμμετοχή των Χριστιανοκοινωνιστών στις διαπραγματεύσεις Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών ενδέχεται να αποδειχθεί επιλογή της Μέρκελ για να οδηγήσει τη Γερμανία και πάλι σε εκλογές, με το επιχείρημα ότι εξάντλησε όλες τις δυνατότητες συνεννόησης.
Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, αν και ενέκρινε την διαπραγμάτευση, κινδυνεύει να συντριβεί στις επόμενες εκλογές εάν προσχωρήσει και πάλι στο Μεγάλο Συνασπισμό, καθώς κάθε φορά χάνει κάποιο σημαντικό ποσοστό.
Ενδέχεται, λοιπόν, να επιδιώξει τη συμμετοχή του μετά από νέες εκλογές και με όρους που θα είναι δύσκολο να μην αποδεχθούν οι Χριστιανοδημοκράτες.
Το σενάριο να σχηματίσουν Οι Σοσιαλδημοκράτες κυβέρνηση μειοψηφίας με ανοχή των Χριστιανοδημοκρατών δεν μοιάζει να στέκει.
Πάντως, οι νεώτερες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για σχηματισμό κυβέρνησης στο Βερολίνο τον Απρίλιο, ή αλλιώς θα έχουμε εκλογές.

Ευρωπανικός λόγω Ιταλίας

Αν και ο σχηματισμός κυβέρνησης στη Γερμανία καθυστερεί τις διεργασίες για την αναδιάρθρωση της Ευρωζώνης, η είσοδος της Ιταλίας σε προεκλογική φάση, δεδομένου ότι υπογράφτηκε το προεδρικό διάταγμα για εκλογές τον Μάρτιο (πιθανώς στις 4) έχει προκαλέσει πανικό στις Βρυξέλλες.
Είτε γιατί μπορεί να προκύψει ακυβερνησία στην τρίτη οικονομία της Eυρωζώνης, είτε γιατί μπορεί να σχηματιστεί μια εχθρική προς το Βερολίνο κυβέρνηση.
Σημειωτέον ότι το 36% των βουλευτών που εκλέχτηκαν το 2013 με 10 κόμματα, έχει αποχωρήσει από αυτά και σήμερα το πολιτικό σκηνικό μετρά 20 κόμματα που πιθανότατα να αναμετρηθούν στις επικείμενες εκλογές.
Το «Κίνημα των 5 Αστέρων» προηγείται στις δημοσκοπήσεις με 26%, έναντι 23% του Δημοκρατικού Κόμματος (Ρέντζι).
Ο Μπερλουσκόνι (16%) συνεννοείται με τα αποσχιστικά σχήματα και τη Λέγκα του Βορρά.
Όσο για την ιταλική οικονομία, αυτή βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού. Εξ ου και η βιασύνη να μετατραπεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο.
Αν σε αυτές τις μείζονες πολιτικές αβεβαιότητες προστεθεί το ανοιχτό ζήτημα της Καταλονίας, του δεύτερου γύρου διαπραγματεύσεων για το Brexit, το χάσμα Βρυξελλών με τους 4+1 του Βίζεγκραντ και την έναρξη των διαπραγματεύσεων της Ελλάδας για το μεταμνημονιακό καθεστώς, τις εκκρεμότητες και τις εντάσεις στα δυτικά Βαλκάνια, και το Μεταναστευτικό ως ενεργοποιημένη βόμβα, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η Ευρώπη είναι στον αέρα.
Το κλίμα αυτό είναι πιθανό να επιβραδύνει τους ισχνούς ρυθμούς ανάπτυξης που καταγράφονται.
Αυτοί, άλλωστε, δεν οφείλονται σε κάποια εγγενή δυναμική, αλλά στο 1,5 τρισ. ευρώ της πιστωτικής χαλάρωσης που εξαντλείται σύντομα.

Οι συνέπειες για την Ελλάδα

Μέσα στο κλίμα αυτό, μια μεγαλύτερη καθυστέρηση στον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία και με μια Ιταλία να ανεβάζει την εντροπία του ευρωπαϊκού συστήματος, οι ελληνικές προσδοκίες για «καθαρή έξοδο» θα τεθούν στον πάγο, ανατρέποντας πολιτικούς σχεδιασμούς και πιέζοντας τους δείκτες αντοχής.
Οι Έλληνες φορολογούμενοι και οι δανεισμένοι από τις τράπεζες είναι στα κάγκελα, καθώς οι δυνατότητες τους έχουν εξαντληθεί και οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί ενεργοποιούν υπόγεια κοινωνικά ρεύματα που ενδέχεται να βγουν στην επιφάνεια.
Οι Βρυξέλλες ούτως ή άλλως φοβούνται ένα εκλογικό αιφνιδιασμό από τον Αλέξη Τσίπρα μετά την ολοκλήρωση της 3ης αξιολόγησης.
Αυτό σημαίνει ότι μετά τις 22 Ιανουαρίου αρχίζει ένα διπλωματικό παρασκήνιο για σκληρούς παίκτες και με χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Οι εντάσεις μετά το πέρας των εορτών θα εμφανιστούν απότομα και δυνατά, ξεκινώντας από την Κύπρο, όπου η αντίστροφη μέτρηση για τις προεδρικές εκλογές της 28ης Ιανουαρίου 2018 έχει αρχίσει.
Μία ανατροπή, δηλαδή η μη επανεκλογή του Νίκου Αναστασιάδη, θα επιφέρει αλλαγές και στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού. Όπως επίσης και στην αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας στην κυπριακή ΑΟΖ.
Οι πολιτικές εξελίξεις στην Κύπρο ενδιαφέρουν καίρια πλέον, λόγω της έντασης που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και για την ενεργειακή πτυχή, η οποία ενδιαφέρει τις μεγάλες οικονομίες της Ευρώπης.

Ο «Δούρειος Ίππος» του δρα Σόιμπλε

Η μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (EMF) αποτελεί τη μείζονα πρόκληση του Βερολίνου απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Αν το ευρώ ήταν ένα project που ευνόησε με σκανδαλώδη τρόπο τα γερμανικά οικονομικά συμφέροντα και μετέτρεψε τη Γαλλία στο άλλοθι του γερμανικού imperium, το EMF θα είναι η ολική παράδοση της Ευρώπης στην απόλυτη εξουσία της Γερμανίας.
Το σχέδιο «νέα Ευρωζώνη» θα είναι ο φερετζές της Γερμανικής Ευρώπης.
Ο Μακρόν ενδέχεται να έχει αντιληφθεί ότι το EMF είναι ο Δούρειος Ίππος του Δρα Σόιμπλε, αλλά ακολουθεί μια στρατηγική κατευνασμού, την οποία έχει πληρώσει κατ΄ επανάληψη ακριβά η Ευρώπη.
Το Βερολίνο θέλει να κλείσει τη μετατροπή πριν τις ευρωεκλογές του 2019, διότι φοβάται μια ανατροπή των συσχετισμών που σήμερα το ευνοούν.
Ως γνωστόν, το EMF θα χρηματοδοτεί κράτη, αλλά και τράπεζες ως τελικός δανειστής αν το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης που έχει συγκροτηθεί υπό την εποπτεία της ΕΚΤ δεν τα βγάζει πέρα. Αυτός ο δυισμός είναι επικίνδυνος.
Τόσο ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM), όσο και το εκκολαπτόμενο EMF πρέπει να καταργηθούν και να αντικατασταθούν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Δεν είναι τυχαίο που το Βερολίνο θέλει το EMF ανεξάρτητο, ενώ οι υπόλοιποι θέλουν να ενταχθεί στις Συνθήκες της Ε.Ε. και να λογοδοτεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Επειδή το «ανεξάρτητο» δεν περνάει, τώρα οι Γερμανοί ζητούν το EMF να σέβεται τα εθνικά κοινοβούλια που σημαίνει ότι η Bundestag θα μπορεί να μπλοκάρει και πάλι τα πάντα.

Μόνη αντίσταση από Ιταλία

Σημειωτέον ότι, όπως επισημαίνει ο Γιάννης Κιμπουρόπουλος σε μια εξαιρετική του ανάλυση με τίτλο, «Το ελληνικό πείραμα μοντέλο για τη νέα Ευρωζώνη», «οι αποφάσεις του θα λαμβάνονται ομόφωνα πλην επειγουσών καταστάσεων για τις οποίες θα αρκεί πλειοψηφία 85%, όπως ισχύει σήμερα για τον ESM.
Άρα, η Γερμανία και η Γαλλία, που διαθέτουν πάνω από το 15% των ψήφων στο EMF-ESM βάσει της κλείδας συμμετοχής τους (τα χρήματα που εισφέρουν), διατηρούν βέτο στις αποφάσεις».
Αυτό εξηγεί τον επαμφοτερίζοντα ρόλο της Γαλλίας και τις ανομολόγητες φιλοδοξίες του Μακρόν να ξαναφορέσει η Γαλλία τα παντελόνια του γαλλογερμανικού άξονα (Συνθήκη των Ηλυσίων).
Συνεπώς, η όποια αντίσταση μπορεί να τεθεί είναι από την Ιταλία, πρώτη υποψήφια για το EMF, σε συμμαχία με την Ελλάδα, την Κύπρο, ίσως και τη Μάλτα και τις χώρες της Ιβηρικής.
Δυστυχώς, πολιτικά η Ιταλία είναι ακόμη μετέωρη, καθώς το Μάιο του 2018 θα έχει γενικές εκλογές. Η πιθανότητα ανάδειξης μιας κυβέρνησης εχθρικής προς το Βερολίνο θα έχει καταλυτική σημασία στις εξελίξεις.
Πάντως, το παιγνίδι θα είναι σκληρό και έχει ήδη αρχίσει, όπως μαρτυρούν οι περιοδείες Μακρόν στις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Πολλά φυσικά θα εξαρτηθούν και από το τι κυβέρνηση θα σχηματισθεί στη Γερμανία και με ποιο πρόγραμμα.

Ο επικείμενος βιασμός της Ευρώπης

Πικρά χαμόγελα και αρνητική κίνηση της κεφαλής προκαλεί η ιδέα του Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ να γιορτάσει στις 5 Φεβρουαρίου 2018 την «Ημέρα της ευρωπαϊκής συνείδησης» στις 14.30-17.00 στο Théâtre de l’Odéon των Παρισίων. Η γιορτή περιλαμβάνει μουσικό ρεσιτάλ υπό τον παραινετικό τίτλο «Ευρώπη: Τι Πάθος!» και συζήτηση με το κοινό. Η είσοδος είναι ελεύθερη, κατόπιν εγγραφής.
Δεν ξέρουμε εάν ο συνιδρυτής του DiEM Γιάννης Βαρουφάκης θα παρευρεθεί στην εκδήλωση για να υποστηρίξει τον εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών θεσμών. Όμως, όποιοι ενδιαφέρονται να μάθουν για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και την ιστορία της ΕΕ μπορούν να πάνε.
Το Ινστιτούτο προσκαλεί να φέρουν οι καθηγητές στην εκδήλωση τους μαθητές τους για να κάνουν ερωτήσεις για τον ευρωπαϊκό χορό, το θέατρο, τη μουσική.
Δεν γνωρίζουμε πια εάν τα 12 ευρωπαϊκά τραγούδια που θα παρουσιαστούν σε αυτό το πολύγλωσσο πολιτισμικό πρότζεκτ περιλαμβάνουν κάποιο καστιλιάνικο ή σκωτσέζικο άσμα.
Είναι, όμως, ειρωνικό, εάν όχι περιπαιχτικό, την ώρα της απόλυτης ευρωπαϊκής αποτυχίας να επιχειρείται η διαπαιδαγώγηση της ευρωπαϊκής νεολαίας στον ευρωπαϊσμό με αέρα κοπανιστό.
Οι πρόσφατες αποτυχίες του ευρωπαϊκού εγχειρήματος είναι δραματικές και οι πολιτικές και κοινωνικές ευθύνες του Βερολίνου, του Παρισιού και των Βρυξελλών είναι τεράστιες.
Η κρίση χρέους, η χρεοκοπία της Ελλάδας, η μετατροπή μιας χώρας σε αποικία χρέους, το Brexit, η διαχείριση του ζητήματος της Καταλονίας, η ανάδυση της Ακροδεξιάς, η κρίση με την Πολωνία και βεβαίως, η υποκρισία με το Μεταναστευτικό δεν είναι μόνο μείζονα κρούσματα άθλιας διαχείρισης.
Ταυτοχρόνως, θέτουν υπό αμφισβήτηση όλο το φαντασιακό και τις αξίες της ευρωπαϊκής «πατρίδας». Οι πολιτικές ελίτ λειτούργησαν κατά την περίοδο του ευρώ για λογαριασμό των τραπεζιτών.
Οι Γαλλογερμανοί -κυρίως- καταβρόχθισαν 1,5 τρισ. ευρώ της ποσοτικής χαλάρωσης, βίασαν το ευρωπαϊκό κεκτημένο και εγκαθίδρυσαν το «καθεστώς της εξαίρεσης».

Τι μαγειρεύεται

Τώρα ετοιμάζονται να προβούν στη μείζονα ύβρη. Να ενσωματώσουν σε μια διακρατική συμφωνία, και όχι σε μια νέα ευρωπαϊκή συνθήκη, τη μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (EMF) μέχρι τα μέσα του 2019.
Αυτό σημαίνει ότι περιμένουν να σκάσουν κι άλλα κράτη. Θα χώσουν μέσα και την διακυβερνητική συμφωνία του «Δημοσιονομικού Συμφώνου», καθώς και άλλα μέτρα σταθεροποίησης και μεταρρυθμίσεων, θα βάλουν κι έναν yπουργό Οικονομικών στην Ευρωζώνη και μετά θα πάνε όλοι να νίψουν τας χείρας τους.
Ο επικείμενος βιασμός της Ευρώπης των λαών από τις ελίτ δεν θα έχει καλά αποτελέσματα. Και πάλι θα εξυπηρετεί το θεαθήναι των αριθμών και όχι την ευμάρεια των πολιτών. Μάλλον έρχεται πολύς πόνος στην Ευρώπη των τραπεζιτών και της βρυξελλιώτικης γραφειοκρατίας του Βερολίνου.

http://www.tribune.gr/blog/news/article/424415/424415.html

Πως η Γερμανία εξόντωσε την μισή Ευρώπη σε μόλις 15 χρόνια με τη ΄Συνθήκη σταθερότητας’ και το σκληρό ΕΥΡΩ

Η ‘κατάκτηση της Ευρώπης’ από την Γερμανία επετεύχθη σε τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο, η Γερμανία επέτυχε την ενοποίηση της Δυτικής με Ανατολική γερμανία, κάνοντας καραμπόλα εκμετάλλευσης. Αφενός εκλεισε Ανατολικογερμανικές παραγωγικές εταιρίες και φτωχοποίησε 15 εκατομμύρια εργατικό δυναμικο, της Ανατολικής πλευράς (οι μισθοί των δυο περιοχών ακόμη και τωρα δεν εχουν εξισωθεί) ρίχνοντας το δικό της κόστος, και διευρυνοντας την αγορά της σε βαρος αλλων γερμανων!

 

 Ανάπτυξη με απλήρωτες υποχρεώσεις πάνω απο 1 τρις!
Δεύτερον  η Γερμανία αθέτησε την πληρωμή των πολεμικών της υποχρεώσεων προς τρίτες χώρες που αποφασίστηκαν στην ‘Potsdam Conference’  που εγινε τον Αυγουστο του 1945, ενώ αντίθετα οι άλλες χώρες  που έχασαν τον πόλεμο, όπως για παράδειγμα η Βουλγαρία και Ιταλία πλήρωσαν τις πολεμικές αποζημιώσεις που οφείλαν. Εκτιμάται ότι μόνο προς την Ελλάδα οι αποζημιώσεις που η Γερμανία αθέτησε να πληρώσει ανέρχονται περίπου σε 300 δις ΕΥΡΩ, δηλαδή 150% του Ελληνικού ΑΕΠ. Οι υποχρεώσεις αυτές έπρεπε να γίνουν άμεσα πληρωτέες από τη Γερμανία προς Ελλάδα και άλλες χώρες με την ενοποίηση (1990). Να σημειώσουμε εδώ ότι η Γερμανία δεν είχε πληρώσει ούτε τις πολεμικές αποζημιώσεις  που όφειλε από τον …πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τις οποίες η πτωχή πλην τίμια Ελλάς ‘κούρεψε’ κατά 50% από την Δυτική Γερμανία το 1952, ώστε να προικοδοτήσει τους χρεοκοπημένους Γερμανούς! Το μεγάλο κόλπο όμως της Γερμανίας ήταν το ΕΥΡΩ και η συνθήκη Νομισματικής Σταθερότητας!

Το τρίτο κόλπο: ΕΥΡΩ και η συνθήκη Νομισματικής Σταθερότητας!
Καθώς η Γερμανία έπρεπε να βρεί έναν τρόπο αφενός να ενσωματώσει τους Ανατολικο-Γερμανούς με ‘μισθούς γαλέρας’ στην νέα ‘διευρυμένη’ Γερμανία, αφετέρου να τσακίσει τις οικονομίες χωρών που κατάφερναν να κρατάνε ανταγωνιστικότητα με νομίσματα που διολίσθαιναν, όπως Γαλλία Ιταλία, Ισπανία, και να δημιουργήσουν μια νέα ‘τεράστια δεξαμενή’ με χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και απεγνωσμένους προλετάριους, όπως ακριβώς έκανε λεηλατώντας την Ανατολική Γερμανία. Το κόλπο ήταν ο συνδυασμός ενός σκληρού νομίσματος (του ΕΥΡΩ) και 3 σαδιστικών όρων που θα βαφτίζονταν  ευφημιστικά ‘Συνθήκη Σταθερότητας και…Ανάπτυξης’ (Stability and Growth Pact)! Το κόλπο σκέφτηκε ο Τέο Βάιγκελ (Theo Waigel) το τότε σιδερένιο χέρι των Γερμανικών πολυεθνικών και Υπουργος Οικονομικών του καγκελάριου Κόλ. Ο Βάιγκελ, επάξιος προκάτοχος του γνωστού Σόιμπλε, ηταν εκείνος που κατάφερε προς έκπληξη τότε της Παγκόσμιας κοινότητας να εκβιάσει τους Γάλλους και να επιβάλλει δια της σιδηράς πυγμής τους όρους αυτούς σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τι πονηρό έχει η Συνθήκη ‘Σταθερότητας’;

Η συνθήκη βάζοντας εξωπραγματικά χαμηλούς όρους ‘μέγιστου ελλείματος προυπολογισμού’ (1%, και σε κρίση μεχρι 3%), σχεδόν μηδενικού πληθωρισμού και Χρέους προς ΑΕΠ όχι πάνω από 60%,  έβαζε όλη την Ευρώπη σε μια διπλή μέγγενη. Αφενός πίεζε τις χώρες της ΕΕ με παραδοσιακά χαλαρά νομίσματα όπως Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία, σε χρεοκοπία, αφετέρου εισήγαγε έτσι ‘δια πυρός και σιδήρου’ εξωπραγματικά κριτήρια ώστε να  τις θέσει υπό τον μακροοικονομικό έλεγχο της ισχυρής Γερμανίας τις οικονομίες τους, κάτι που επέτυχε.

Πριν το ΕΥΡΩ Γαλλία-Ιταλία-Ισπανία αναπτύσσονταν γοργά

Η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία είχαν καταφέρει να υποτιμούν κατά μέσο όρο το νόμισμά τους ετησίως  κατά 3,8% , 9,1% και 7,3% αντίστοιχα, κατά την περίοδο 1973-1995, επιτυγχάνοντας ετσι να έχουν ζωηρή εγχωρια παραγωγή και ανταγωνιστικό κόστος. Ενδεικτικά, σύμφωνα με τα στοιχεία των Ηνωμένων εθνών (UN Conference on Trade and Development -UNCTAD) ενώ στην περίοδο 1970-2000, η Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία υπερδιπλασίασαν τις βιομηχανική τους παραγωγή (Ιταλία από 112 σε 289 δις δολάρια, Γαλλία 122 σε 245, Ισπανία από 58 σε 149 δις δολάρια) σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τη Γερμανία που ειχε μολις 50% αύξηση (από 368 σε 550δις μόνο) η κατάσταση άλλαξε αρδην, με το ΕΥΡΩ και την ‘συνθηκη σταθερότητας’!

Μετα το ΕΥΡΩ- ‘σύμφωνο σταθερότητας’, όλα τα οφέλη στην Γερμανία μόνο!
Με την ένταξη στο ΕΥΡΩ και με την επιβολή των Γερμανικών κριτηρίων ‘Σταθερότητας’ όχι μόνο χρεοκόπησαν οι εσωτερικές αγορές της Ιταλίας, Ισπανίας και Γαλλίας, αλλά και οι βιομηχανίες των χωρών αυτών. Ενδεικτικά να αναφέρουμε μόνο ότι όχι μόνο η Γερμανική παραγωγή αυξήθηκε ουσιαστικά ενώ εκείνη Γαλλίας-Ιταλίας-Ισπανίας μεταβλήθηκε οριακά ή μειώθηκε. Η παραγωγή της Ιταλίας έπεσε στην περίοδο ΕΥΡΩ 2000-2014 απο 289 σε 257 δις δολάρια, της Γαλλίας ανέβηκε μόλις 11% (από 245 στα 267 δις) και της Ισπανίας έπεσε από 149 σε 134 δις! Αντίθετα της Γερμανίας αυξήθηκε από 550 σε 680 δις ΕΥΡΩ! Η Γερμανία έτσι κατάφερε να παραμείνει 4^η βιομηχανική χώρα στον κόσμο, ενώ η Γαλλία είναι πλέον 7^η ,  η Ιταλία 8^η και η Ισπανία…15^η χάνοντας πολλές ανταγωνιστικές θέσεις η καθεμία!

Συμπέρασμα
Η Γερμανία κατάφερε αφενός με την αθέτηση των συμβατικών της υποχρεώσεων, να μην πληρώσει αποζημιώσεις τρισεκατομμυρίων ΕΥΡΩ προς τρίτες χώρες, χρηματοδοτώντας με υποχρεώσεις έναντι όλων μας την ανάπτυξή της,  αφετέρου με το σκληρό νόμισμα ΕΥΡΩ και τις συνθήκες σταθερότητας που επέβαλε, όχι μόνο κατάφερε την εκμετάλλευση εκατομμυρίων άλλων Γερμανών, αλλα και τη φτωχοποίηση της μισής Ευρώπης.

Τελικά το ‘Γερμανικό σύστημα’ πέτυχε, δια της μεθόδου του κανιβαλισμού, εξοντώνοντας δηλαδή όλους εμάς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους!

Κωνσταντίνος Βέργος

Καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία

http://new-economy.gr/2018/01/02/pos-germania-exontose-evropi-vergos/

Ποιός αλήθεια από τους δύο είναι ο ηλίθιος της ιστορίας;

Tης Κατερίνας Πάντα

Ποιά παγκοσμιοποίηση; Ρίχνοντας μια ματιά στη μεταρρύθμιση που πέρασε, ο Τραμπ με το νέο του φορολογικό σύστημα κάνει πράξη το όφελος της χώρας του με τα λόγια America first. Το ξήλωμα της παγκοσμιοποιημένης κάλτσας άρχισε από εκεί που ξεκίνησε & δεν είναι τυχαίο που οι Ευρωπαίοι (λέγε με Γερμανία) θορυβήθηκαν τα μάλα.

Με τη νέα φορολογική μεταρρύθμιση υποστηρίζει μια αλλαγή από το σημερινό “παγκόσμιο” φορολογικό σύστημα σε ένα “εδαφικό αμερικάνικο” σύστημα.

Πέραν από το γεγονός ότι μειώνει τον εταιρικό φόρο από το 35% στο 21% που στην πράξη λόγω επιπλέον φορολογικών απαλλαγών πέφτει στο 18%, κάνει και το εξής:

Στο πλαίσιο του παγκόσμιου συστήματος ως τώρα, οι πολυεθνικές φορολογούνται για το εισόδημα που φέρνουν από το εξωτερικό. Δεν πληρώνουν τον φόρο μέχρι να φέρουν τα κέρδη τους εντός ΗΠΑ. Ως αποτέλεσμα, πολλές αμερικανικές εταιρείες αφήνουν τα κέρδη τους να σταθμεύουν στο εξωτερικό σε διάφορους φορολογικούς παραδείσους ακόμη & ευρωπαικούς.

Σύμφωνα με το νέο “εδαφικό” σύστημα, οι εταιρείες δεν θα φορολογούνται για το ξένο κέρδος στις ΗΠΑ. Θα ήταν λοιπόν σημαντικό κίνητρο να τα επανεπενδύσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες με θέσεις εργασίας, αφαιρώντας τα από κάπου αλλού. Επίσης θα ήταν κράχτης για πολλές ξένες επιχειρήσεις να μεταφέρουν την έδρα τους στις ΗΠΑ.

Επιπλέον επιτρέπει στις επιχειρήσεις που αγοράζουν νέο εξοπλισμό να αφαιρούν το κόστος των αποσβέσιμων περιουσιακών στοιχείων σε ένα έτος αντί να τα αποσβέσουν για αρκετά χρόνια, ενώ μπορούν να αφαιρέσουν από την φορολογία τους τις δαπάνες έρευνας και ανάπτυξης ή τις τυχόν επενδύσεις τους σε φτωχές περιοχές εντός ΗΠΑ. Αυτό θα ωφελήσει περισσότερο τις εταιρείες φαρμακευτικών υψηλής τεχνολογίας κλπ & θα δώσει εκ νέου ώθηση σε θέσεις εργασίας.

Το φορολογικό νομοσχέδιο επίσης επιτρέπει στις εταιρείες να επαναπατρίζουν τα 2,6 τρισεκατομμύρια δολάρια που κατέχουν σε ξένα αποθέματα μετρητών αρκεί να καταβάλλουν έναν μόνο εφάπαξ φορολογικό συντελεστή 15,5% επί των μετρητών και 8% επί του εξοπλισμού. Και φυσικά έτσι δεν θα έχουν κανένα λόγο να ξαναβγάλουν κεφάλαια έξω, μετατρέποντας τα σε αμερικάνικα assets.

Κάπως έτσι & με άλλες απαλλαγές, καταπολεμά τις επενδύσεις εκτός ΗΠΑ & προσελκύει κεφάλαια αμερικανικά & ξένα αποβλέποντας σε μακροπρόθεσμα οφέλη. Σε ότι αφορά επιγραμματικά τα φυσικά πρόσωπα, το νομοσχέδιο διπλασιάζει την ηλεκτρονική κατάσταση φορολογικής απαλλαγής σε 11,2 εκατ $ για singles και 22,4 εκατ $ για ζευγάρια με επιπλέον 500$ για καθε μη εξαρτώμενο τέκνο.

Οι Ευρωπαίοι τι κάνουν εκτός από το να δημιουργούν εντός Ευρώπης αποεπενδύσεις με μείωση των θέσεων εργασίας & αύξηση φορολογικών συντελεστών, ειδικά τώρα που δεν έχουν μια Βρετανία πλέον να καλύπτει το μέγεθος των χαμένων θέσεων εργασίας που δημιούργησαν?

Ποιός αλήθεια από από τους δύο είναι ο ηλίθιος της ιστορίας?

Ας το πάρουν χαμπάρι. Ο πατερούλης ΗΠΑ πέθανε & ας κοιτάξουν να συμμαζέψουν μόνοι τους τα του οίκου τους, γιατί τα αμερικανά δε είναι τόσο…αμερικανάκια όσο νομίζουν & οι μπάμιες τους τελείωσαν.

H κληρονομιά των Αγανακτισμένων και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Του Αρίστου

Ελάχιστοι σήμερα θυμούνται το κίνημα των Αγανακτισμένων κι ας ήταν το μεγαλύτερο λαϊκό κίνημα στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Ίσως γιατί θεωρούν πως οι Αγανακτισμένοι απότυχαν στους στόχους τους. Δεν έχουν αντιληφθεί φυσικά ότι ήταν οι πρώην Αγανακτισμένοι που καθόρισαν τις πολιτικές εξελίξεις από το 2012 και μετά. Εξελίξεις που οδήγησαν στην κυριαρχία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις εκλογές του 2015.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα είχε λάβει μόνο 4,60% στις εκλογές του 2009. Μετά την εμφάνιση του κινήματος των Αγανακτισμένων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πετύχει στις εκλογές του 2012, ποσοστό 26,89%. Τον Ιανουάριο του 2015 θα βγει πρώτο κόμμα με 36,34%. Οι ΑΝΕΛ δεν υπήρχαν πριν τις εκλογές του 2012. Ήταν ξεκάθαρα ένα κόμμα, γέννημα θρέμμα της Πλατείας. Θα πάρουν 7,51% το 2012 και 4,75% τον Ιανουάριο του 2015 σχηματίζοντας κυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ και δημιουργώντας τεράστιο πονοκέφαλο στο ελληνικό κατεστημένο. Για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μένουν εκτός εξουσίας. Ειδικά το ΠΑΣΟΚ τιμωρήθηκε με το πρωτοφανές 4,68% για τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη και την εγκατάλειψη των πρότερων σοσιαλιστικών αξιών του.

Οι Αγανακτισμένοι πέτυχαν λοιπόν το 2015 να βγάλουν κυβέρνηση θεωρώντας ότι θα αλλάξουν σελίδα στη χώρα. Η συνέχεια όμως ψαλίδισε σταδιακά τους πανηγυρισμούς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δέχτηκε τεράστιο πόλεμο από την Ευρώπη με ενορχηστρωτή τον Βόλφανγκ Σόιμπλε ο οποίος κόντεψε να πάθει αποπληξία από το κευνσιανό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ελλάδα τα μονίμως κινδυνολογούντα κανάλια έκαναν ότι μπορούσαν για να αποσύρουν οι μεγαλοκαταθέτες τα λεφτά τους από τις τράπεζες. Ο Αλέξης Τσίπρας υποχρεώθηκε να υπογράψει τρίτο μνημόνιο το καλοκαίρι. Το δημοψήφισμα που για μια ακόμη φορά διατράνωσε το αντιμνημονιακό φρόνημα του λαού δεν στάθηκε αρκετό να εμποδίσει αυτή την εξέλιξη. Εξέλιξη που άφησε πιο πικρή γεύση εξαιτίας των προσδοκιών που είχαν καλλιεργηθεί τους προηγούμενους μήνες.

Και το κρίσιμο ερώτημα είναι: Πρόδωσαν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τους αντιμνημονιακούς Ελληνες, πρόδωσαν τους Αγανακτισμένους που τους έβγαλαν κυβέρνηση;

Επιτρέψτε μου να πω πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως δείχνουν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και το ίδιο έκριναν, περισσότερο με το ένστικτο, οι πρώην Αγανακτισμένοι όταν ξαναψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το Σεπτέμβριο. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας τους έλεγε πως η ψήφος τους σήμαινε τρίτο μνημόνιο. Και όταν το καλοκαίρι το πέρασαν στις ουρές των ΑΤΜ για να σηκώνουν 50 ευρώ.

Πρώτα απ' όλα προκειμένου να πάει η κυβέρνηση σε ρήξη έπρεπε να υπάρξει ξεκάθαρη βοήθεια από μεγάλη δύναμη. Όχι μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά και για γεωπολιτικούς. Γιατί για παράδειγμα ο Ερντογάν δεν θα σεβόταν μιά Ελλάδα που βρέθηκε εκτός Ευρώπης χωρίς καμιά συμμαχία. Όμως τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα, αν και βολιδοσκοπήθηκαν, δεν θέλησαν να μας βοηθήσουν. Βλέπετε η Ρωσία μας ήθελε το 2015 μέσα στην ΕΕ σαν πρεσβευτή της, τόσο για τα θέματα των κυρώσεων σε βάρος της όσο και για την περίπτωση που κάποιος αγωγός της περνούσε μέσω Ελλάδας προς την Ευρώπη.

Όσο για την Κίνα ήθελε τα μεγαλεπήβολα σχέδια της για τον Πειραιά να αφορούν λιμάνι της ΕΕ και όχι μιας μικρής ανεξάρτητης χώρας.

Και υπάρχει και κάτι άλλο. Η Ρωσία δανείζεται με επιτόκια άνω του 10% και η Κίνα γύρω στο 5%. Αν δάνειζαν λοιπόν την Ελλάδα φοβάμαι πως το επιτόκιο θα ήταν τουλάχιστον γύρω στο 12,5% που δανειζόταν τότε η Ρωσία. Δηλαδή σκέτη καταστροφή. Για την ιστορία ο Τσίπρας πέτυχε το επιτόκιο δανεισμού στο τρίτο μνημόνιο να είναι μόνο 1%.

Άλλη περίπτωση μεγάλης δύναμης που θα μπορούσε να βολιδοσκοπηθεί για στήριξη της Ελλάδας σε περίπτωση ρήξης ήταν φυσικά η Αμερική. Η κυβέρνηση Ομπάμα όμως παρότι στήριξε δυναμικά τον Αλέξη Τσίπρα στο θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, δεν θέλησε να στηρίξει μια έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Οι Δημοκρατικοί και τα συμφέροντα που τους στηρίζουν, θέλουν να μεταρρυθμίσουν την ΕΕ, όχι να την διαλύσουν κι αυτό φάνηκε και στην περίπτωση του Brexit. Ο Ομπάμα παρότρυνε τους Βρετανούς να ψηφίσουν παραμονή στην ΕΕ. Κινδυνολόγησε μάλιστα υποστηρίζοντας πως μια ψήφος υπέρ της εξόδου θα μείωνε την ικανότητα της Βρετανίας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την τρομοκρατία, τη μεταναστευτική κρίση και τα οικονομικά σοκ που θα μπορούσαν να εμφανιστούν σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Πολύ σύντομα ο Αλέξης Τσίπρας αντιλήφθηκε πως καμιά μεγάλη χώρα δεν θα επιδίωκε σύγκρουση με την ΕΕ για χάρη της Ελλάδας και κατέληξε στη στρατηγική του. Θα μπλόφαρε με την περίπτωση ρήξης προκειμένου να εξασφαλίσει ελάφρυνση χρέους. Ναι μεν θα υπόγραφε μνημόνιο αλλά αν οι Γερμανοί δεχόντουσαν να συμπεριληφθεί στο κείμενο του μνημονίου, συμφωνία και για ελάφρυνση χρέους, αυτό το μνημόνιο θα ήταν το τελευταίο. Με τη βοήθεια του Ομπάμα, του Ολάντ αλλά και του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, κατάφερε να υποχωρήσουν οι Γερμανοί στο θέμα της ελάφρυνσης. Κάμφθηκε τότε η Μέρκελ και το επέβαλε σε έναν Σόιμπλε που ούτε να ακούσει ήθελε για ελαφρύνσεις χρέους σε οποιαδήποτε νότια χώρα.

Oι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν τα μόνα ελληνικά κόμματα που είχαν μια στρατηγική το 2015, έστω για ένα μεσοπρόθεσμο τέλος των μνημονίων. Να σημειώσουμε ότι οι ηγεσίες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν διεκδικούσαν καν ελάφρυνση χρέους γιατί θα έπρεπε να παραδεχτούν πως το κούρεμα του καταστροφικού PSI δεν οδήγησε σε βιώσιμο χρέος. Υπάρχει βέβαια το ΚΚΕ που οι περισσότεροι το θεωρούν σαν το ρωμαλέο κόμμα που θα πήγαινε τελικά σε ρήξη. Δέστε όμως τι εισήγηση κατέβασε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στο 20ο συνέδριο για το θέμα της επιστροφής στη δραχμή. "Στην περίπτωση αλλαγής νομίσματος, το λαϊκό εισόδημα θα εξανεμιστεί μέσω της υποτίμησης του νέου νομίσματος, της αισχροκέρδειας, της ραγδαίας πτώσης της αγοραστικής δύναμης, καθώς και μέσω της μεγάλης ανατίμησης των εισαγόμενων εμπορευμάτων στα οποία στηρίζεται όχι μόνο η κατανάλωση αλλά και η βιομηχανία. Επίσης, θα χτυπηθεί κι ένα μεγάλο μέρος αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, δανειοληπτών."

Αν λοιπόν η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ πετύχει και αυτό το μνημόνιο γίνει το τελευταίο που ζούμε, τότε οι Αγανακτισμένοι δεν προδόθηκαν. Θα φανεί αυτό βέβαια το επόμενο καλοκαίρι που θα ανακοινωθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα της ελάφρυνσης του χρέους. Ήδη όμως όταν έκλεισε η δεύτερη αξιολόγηση, οι Ευρωπαίοι δεσμεύθηκαν πως μετά τη λήξη του τρέχοντος μνημονίου, το ερχόμενο καλοκαίρι, θα βοηθήσουν την Ελλάδα να βγει στις αγορές. Ήδη η κυβέρνηση πραγματοποίησε μια πρώτη πετυχημένη δοκιμαστική έξοδο και το εντυπωσιακό είναι ότι σχεδόν οι μισοί αγοραστές των ελληνικών ομολόγων ήταν Αμερικάνοι. Το σχέδιο Τσίπρα λοιπόν μπορεί να ήταν πικρό στην αρχή αλλά να αποβεί γλυκό στο τέλος. Και τελικά να αποβεί αλάνθαστο το ένστικτο των Αγανακτισμένων που ψήφισαν ξανά ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το Σεπτέμβριο του 2015, κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες και ενώ οι καναλάρχες και η διαπλοκή περίμεναν να ξεμπερδεύουν τότε με την αριστερή παρένθεση.

ΟΛΗ Η ΝΕΟΦΙΛΕΛΕ ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ ΣΕ ΔΥΟ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΙΡΑΝΤΑΣ ΞΑΦΑ - "ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ"

Κατά την γνώμη μου ο πυρήνας της πολιτικής σύγκρουσης που θα πάρει διαστάσεις μεγαλύτερης πόλωσης στην ελληνική κοινωνία το επόμενο διάστημα και μέχρι τις επόμενες εκλογές.

"Λιγότερο κράτος" το σημείο που "τα βρίσκουν οι νεοφιλελεύθεροι, οι σοσιαλφιλελέδες, οι της μεταμοντέρνας αριστεράς και οι αναρχικοί.

Λιγότερο κράτος, περισσότερη ελευθερία να κάνεις ό,τι γουστάρεις, όπως σου έρχεται, σου λέει ο αναρχικός και ο πολύχρωμος μεταριστερός. Ελεύθερη επιλογή φύλου, ελεύθερα τα ναρκωτικά, ελεύθερες από αστυνομία οι γειτονιές, ελεύθερες οι καταλήψεις. ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Ωραία είναι αυτά, τα γουστάρουν τα 17άρικα που είναι στα ντουζένια τους.

Λιγότερο κράτος όμως λέει και ο νεοφιλελές, και  του κρατάει τα ίσα και ο κολλητός του σοσιαλφιλελές που ελπίζει ότι θα τον αφήσει και εκείνον να είναι μαζί του στην εφαρμογή του πυρήνα των ντιρεκτίβων της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και του ΔΝΤ.
Θα του δώσει και εκείνου μεζεδάκι.

Εννοούν  ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕ  ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ και καθολική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας με την εκχώρησή τους σε ιδιώτες επιχειρηματίες.

Είναι - σου λέει - το νέο, το καινούργιο, το αύριο. (μπρρρρρ).

Το κράτος πρόνοιας είναι το παλιό, το ξεπερασμένο.

Μείωση του δημοσίου για εξοικονόμηση πόρων, σου λέει.

Υπάρχουν - σου λέει - υπεράριθμοι στο δημόσιο και τεμπελχανάδες.

Διορίστηκαν με μέσο. Με ρουσφέτι σου λέει.

Υπάρχουν;

ΝΑΙ! Λίγοι λέμε εμείς.

Περισσότεροι και σαφώς πιο επικίνδυνοι, είναι εκείνοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ υπονομεύουν τις δημόσιες υπηρεσίες, καθυστερούν τις διαδικασίες του εκσυγχρονισμού και της αναβάθμισης τους για να τις αγαπάει και να τις νιώθει δικές του ο πολίτης, βολεμένοι και  καθοδηγούμενοι από τις συστεμικές δυνάμεις - νεοφιλελέδες και σοσιαλφιλελέδες ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ. για να υπηρετούν μέσω αυτών και των παιχνιδιών τους - δια της αδράνειας ή των γραφειοκρατικών εμποδίων που σκόπιμα βάζουν - την ιδεοληψία του "λιγότερου κράτους". 

Το κράτος τύραννο θέλει ο πολίτης να το εξαφανίσει. '
Αρα ψηφίζει Κυριάκο.

ΕΙΝΑΙ ΤΕΜΠΕΛΧΑΝΑΔΕΣ - γιατί για να αποφύγουν να δουλέψουν αυτοί και να γίνουν παραγωγικοί, προτιμούν να "σπρώχνουν" τους ιδιώτες - εργολάβους, τους συμβασιούχους και τους εθελοντές να κάνουν την δουλειά για την οποία εκείνοι πληρώνονται. 
Και έτσι γίνονται αρεστοί στους συστεμικούς πολιτικούς που άλλο που δεν θέλουν.

Είναι οι ΑΡΧΙΤΣΑΤΣΟΙ, αφού επιλέχτηκαν να είναι τα "ιστορικά" κομματικά στελέχη των παραδοσιακών κομμάτων, που έχουν γίνει διευθυντάδες και προϊστάμενοι και θα κάνουν την περιβόητη  αξιολόγηση, στην οποία ομνύουν οι νεοφιλελέδες - σοσιαλφιλελέδες.

Αυτοί που ευθύνονται - ως υπηρεσιακοί ηγεσία του δημοσίου - για τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες του , οι αρχιτσάτσοι, θα κρίνουν τους άλλους. 

ΙΔΟΥ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ και όποιος δεν καταλαβαίνει είναι είτε ηλίθιος, είτε στημένος.

Πρέπει, σου λένε- με άρμα την αξιολόγηση που σου ακούγεται καλά στ' αυτιά σου καλοπροαίρετε αναγνώστη μου  - να σταματήσεις εσύ (και εγώ) που δουλεύεις στον ιδιωτικό τομέα να τους πληρώνεις, τους ρέμπελους. (Εγώ δεν τους πληρώνω πια, έχω κάνει στάση ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΣΑ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ και μάλιστα τους πλήρωσα περισσότερο από όσο μου αναλογούσε).

Οπότε δεν πειράζει αν πληρώνεις τους εργολάβους λίγο ακριβότερα. Αρκεί να μην πληρώνεις αυτούς που σου λένε τώρα από τον ΣΚΑΙ να μισήσεις, να τους χρεώσεις την ευθύνη για τα δεινά σου.

Να κοίτα τι σου λέει η Μιράντα Ξαφά: Είναι δυνατόν να πληρώνεται ο πυροσβέστης όλο το χρόνο για να σβήσει μια φωτιά σου λέει; Και να κάθεται να περιμένει πότε θα μπει η φωτιά για να δουλέψει; Να τον διώξουμε (ή να ανάβουμε καμιά φωτιά για να μην κάθεται).

Αν ήταν εθελοντής, δεν θα τον πλήρωνες όλο το χρόνο. Θα πήγαινε να σβήσει την φωτιά εθελοντικά.

Πάρε τους εργάτες καθαριότητας λοιπόν και κάντους εθελοντές να κάθονται εκείνοι, να μην καθαρίζουν για να έχει επιχείρημα η Ξαφά να λέει δώστε και τα σκουπίδια στον εργολάβο. Ό,τι διαλύει την υπηρεσία και την απόδοσή της, βολεύει το αφήγημα.

Λιγότερο Κράτος.

Για πάμε λοιπόν να το εξετάσουμε λίγο:

Παιδεία, Υγεία, Ενέργεια, Νερό, Αστυνομία - δημόσια τάξη , Πυροσβεστική- πολιτική προστασία, καθαριότητα - αποκομιδή - δημόσια κτίρια,  Κοινωνική ασφάλεια - κοινωνική πρόνοια - συντάξεις,  αστικές συγκοινωνίες - μετακίνηση για να πας καθημερινά  στην δουλειά σου (αν έχεις) και σκοπίμως τελευταίες τις ένοπλες δυνάμεις και την ακεραιότητα της χώρας.

Αυτά είναι κράτος.

ΘΕΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΕΤΟΙΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ;;

Ή ΤΟ ΘΕΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟ, ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ., ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΜΕΣΑ;

Σε ποιον από αυτούς τους τομείς έχουμε πλεονάζον προσωπικό;

• Στα σχολεία; Στα σχολεία των φωτοτυπιών και των συμπληρώσεων των θέσεων τον Δεκέμβριο;

• Στα νοσοκομεία,   Όμως - εσύ που πας στο δημόσιο, όχι ο άριστος που τον περιμένουν τσάμπα στο Ντυνάν  - τους βλέπεις να κάθονται τους γιατρούς, τις νοσοκόμες, τους τραυματιοφορείς;

• Στην αστυνομία; Ντάξει έχουμε τους τσάτσους των υψηλών προσώπων. Αλλά είναι υπεράριθμοι οι μπάτσοι; (Πάντως τα μπροστινάρια των νεοφιλελέδων δήμαρχοι άρχισαν να πληρώνουν και ιδιωτικές σεκιούριτι για να φυλάνε τους δρόμους των δήμων τους.) 

• Στον στρατό; 

• Στην πυροσβεστική;

• Στο ΙΚΑ που κάνει δέκα χρόνια να σου βγάλει την σύνταξη και σου κλείνει ραντεβού στον γιατρό ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΛΗΡΩΣΕΙ μετά από δύο μήνες;

• Στον ΟΑΣΘ, στην συγκοινωνία της Θεσσαλονίκης;

ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΘΕΣ "ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ, δεν μας λες και εμάς ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ μήπως μας πείσεις και δούμε και εμείς το φως το αληθινόν που έχετε δει εσείς οι "άριστοι";;;

Γιατί με την γενικολογία και με τον διχασμό, με τις επιθέσεις σου στον "βολεμένο" σκουπιδιάρη και το κοπρόσκυλο τον πυροσβέστη που κάθεται και δεν δουλεύει μέχρι να μπει η φωτιά ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΙΘΕΙΣ.

Επίσης δεν μας πείθει ότι τα δάση μας θα σωθούν με λιγότερους ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ πυροσβέστες, καλά εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους που θα αντικατασταθούν από πειρσσότερους ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ.

Έχουμε κάνει στρατό και μας έχουν πάει στις φωτιές να κάνουμε ότι βοηθάμε τους πυροσβέστες.

Το έχουμε δει το έργο, δεν είμαστε σαν την Ξαφά, τον Κυριάκο και τους άλλους άριστους της ελίτ.

Δεν σβήνει η φωτιά στο δάσος με τους κουβάδες των εθελοντών όταν φυσάει με 6 μποφόρ.

Για να μην μιλήσουμε για τον σύγχρονο στρατό και τον ρόλο του "εθελοντή" αγγαρειομάχου.

"Η μήπως στα νοσοκομεία θα λυθεί το θέμα με τον εθελοντισμό του ΣΚΑΙ; Εγώ μεγάλε να σε χειρουργήσω άμα θες. Εσύ κάθεσαι;

Έχει και άλλο κράτος όμως που δεν μου το έχεις βάλει στο στόχαστρό σου ρε μεγάλε άριστε.

Θες σύμμαχο την δικαιοσύνη όταν την πέφτεις σε όσους στοχοποιείς και την γλείφεις. Εκεί δεν θες περικοπές. Θες - ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ - γρήγορη απόδοση της δικαιοσύνης.

ΑΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ και ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ, άρα περισσότερο κράτος.

Θες  καλύτερους ελεγκτικούς μηχανισμούς - λες - για να μαζέψεις χρήμα. Στο υπουργείο οικονομιών, την Ανεξάρτητη αρχή δημοσίων εσόδων, στις εφορίες, στα τελωνεία που κάνουν πάρτι οι λαθρέμποροι τι θες;

ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ;

Επειδή έχω το κουσούρι να τα θέλω συγκεκριμένα, δεν μου τα λες; ΠΟΥ ΘΕΣ "ΛΙΓΟΤΕΡΟ" ΚΡΑΤΟΣ;

Διότι ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους παραπάνω τομείς εγώ ξέρω ότι θέλω ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ!

Και - εδώ που έχουμε φτάσει μετά από 10 χρόνια κρίσης και 7 χρόνια μνημόνια μάλλον θέλω και ΕΝΙΣΧΥΣΗ του κράτους.

Ξέρω θα με πας στις επενδύσεις και την ανάπτυξη.

Στα μη δημόσια πανεπιστήμια, στην διαχείριση των σκουπιδιών, στις τηλεπικοινωνίες, στην - λεγόμενη - "πραγματική" οικονομία. (λες και η άλλη είναι ψεύτικη).

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.

ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ από καμία πλευρά.

Με ένα σύγχρονο, αποτελεσματικό και ΕΠΑΡΚΕΣ κράτος ως προαπαιτούμενο,  να δούμε το θέμα της ανάπτυξης, των επενδύσεων, των παραχωρήσεων στον ιδιωτικό τομέα, και των ΣΔΙΤ.

ΕΤΣΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΑΣ ΕΥΡΩΠΑΣ!

Το άλλο το κάνουν στην Αφρική μπαμπουίνο μου.

(ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΦΡΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕ ΜΟΥ!)

Αυτή την συζήτηση την καταλαβαίνω. Έχει περιεχόμενο να αναθεωρήσω και εγώ ιστορικές, ιδεολογικές ή ιδεοληπτικές μου βεβαιότητες αν και εσύ μου πεις ότι ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ στον δρόμο χωρίς γιατρό.

Να ας πούμε σε μερικά τη γνώμη μας

• Να διευκολυνθεί η επένδυση στο Ελληνικό; ΝΑΙ!

• Να γίνουν ΣΔΙΤ συνεκμετάλλευσης δημόσιας περιουσίας; ΝΑΙ. ΒΕΒΑΙΩΣ!

• Να δοθούν όλες οι παραλίες σε ιδιώτες και για να κάνεις ένα μπάνιο να θες 8 ευρώ είσοδο; ΟΧΙ! 
• Να δοθεί ένα μέρος τους για να τα ακουμπάει χοντρά ο φορτωμένος τουρίστας;; ΝΑΙ! 
• Να βάλουν οι δήμοι καμιά καντινούλα στις μη εκχωρημένες παραλίες να πουλάει ΣΕ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ, χωρίς table d hote, νερό και μπύρα; ΙΣΩΣ! ΝΑΙ! Γιατί όχι; Να γίνουν μετά και αυτές ΝΑΜΜΟΣ; ΟΧΙ!
• Να καταργηθεί η παραγωγή ενέργειας  από λιγνίτη στην χώρα μας, γιατί είναι ξεπερασμένο καύσιμο; ΝΑΙ! Να γίνει ένας τέτοιος στρατηγικός σχεδιασμός για μετά από 20 χρόνια αφού εξαντληθεί η απόδοση των επενδύσεων που έχουν ήδη γίνει στα λυγνητορυχεία.. Να τα κλείσουμε όμως εδώ και τώρα για να βγάλουμε το προσωπικό τους πλεονάζον σήμερα; ΟΧΙ!
• Να βάλουμε ανεμογεννήτριες; ΝΑΙ!. Πού όμως; Στην Ψαρού στη Μύκονο; Μα είναι τουριστικό χρυσωρυχείο. Θα το χαλάσεις για μια ανεμογεννήτρια;

Δεν είναι σοβαρή πολιτική συζήτηση αυτή που γίνεται για τόσο σοβαρά θέματα.

ΧΩΡΙΣ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΔΗΛΑΔΗ και αοριστολογώντας, πολιτικολογώντας και ψηφοθηρώντας.

Με το παραταξιακό ΑΣΠΡΟ - ΜΑΥΡΟ.

Ο τρόπος που γίνεται η συζήτηση αυτή έχει μοναδικό στόχο να πείσει τον μπαπουίνο να ταυτιστεί με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΠΙΒΆΛΛΕΙ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ να του πουν συγκεκριμένα τι σκέφτονται για το μέλλον του, μπας και έχει τέτοιο.

Και όσο η πολιτική συζήτηση γίνεται έτσι, στην χώρα θα αναπαράγονται τα βαθύτερα αίτια της χρεοκοπίας της. ΑΥΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ!

Το κράτος λάφυρο και η απόπειρα κατάκτησής του από τους επόμενους για να το πάρουν από τους προηγούμενους και να το διαχειριστούν και αυτοί με τον ίδιο τρόπο.

Α.Ν. (ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ)
 http://www.stinplatia.gr/2017/08/blog-post_18.html